آیا خودشیفته ها افراد موفق تری نسبت به دیگران هستند؟

اگر یک شخصیت خودشیفته اطرافتان باشد بهتر می توانید شخصیت این افراد را درک کنید.
احتمالا دور و اطرافتان دیده باشید کسانی که خودشان را،
خیلی دوست دارند و بیش از اندازه به خودشان اهمیت می دهند!
کسانی که تلاش می کنند با کارهایی که می کنند جلوی چشم همه باشند!
اصولا کسانی که شخصیت خودشیفته ای دارند،
خودشان را جدا از دیگران می بینند و نگاهی از بالا به پایینی دارند.
آن ها با رفتارشان دیگران را آزار می دهند و معمولا این افراد را به راحتی نمی توان پذیرفت،
چراکه آن ها تمام نیروی روانی شان معطوف به خودشان است.

این ایرادهای رفتاری آن ها را گفتیم،
اما مطمئنا این ها تنها یک روی سکه بودند.
چراکه آن ها مزایای شخصیتی هم دارند،
که اگر به آن ها اشاره نکنیم دور از انصاف است.
معمولا شخصیت های خودشیفته چون نمی توانند،
خودشان را در موقعیت پایینی ببینند،
تمام تلاششان را می کنند تا در کاری که انجام می دهند بهترین عملکرد را داشته باشند.
مثلا اگر قرار است زبان جدید یاد بگیرند،
جزء بهترین شاگردهای یک کلاس هستند!
علم روانشناسی معتقد است که اگر خودشیفتگی منفی باشد،
چون این افراد احساس برتری نسبت به دیگران دارند،
پس برای اینکه تسلیم نشوند و شکست نخورند بسیار تلاش می کنند.

به چه کسانی خودشیفته می گویند؟

اما مهم ترین موضوع این است که بدانیم به چه افرادی خودشیفته می گویند.
این روزها این برچسب را ممکن است به خیلی ها بزنیم،
در صورتی که خودشیفتگی تعریف مشخصی دارد.
خودشیفتگی سالم تقریبا در بیشتر افراد وجود دارد و این ویژگی می تواند،
کاربردی مثبت داشته باشد چراکه کمی احساس خوب و خاص بودن مفید است،
و می تواند قدرت انجام کارهایی زیادی را به افراد بدهد.

خودشیفتگی مثبت یعنی توانایی افراد در ارزیابی خودشان و اگر،
این خودشیفتگی از میزان معمول و سالم خودش خارج شود موجب آسیب می شود.
در تعریف عامیانه آن به کسانی که خودشان را بیش از اندازه دوست دارند و قبول دارند،
خودشیفته می گویند.

خودشیفتگی وقتی یک مشکل قلمداد می شود که،
ویژگی های خودپسندانه موجب اختلال عملکردهای روزانه آن شخص شود،
و به طبع اطرافیان آن ها هم درگیر این موضوع شوند.

از کجا بدانیم که خودشیفته هستیم یا خودمان را دوست داریم؟

همیشه شنیدیم و دیدیم که دوست داشتن خودمان،
یکی از چیزهایی است که بسیار اهمیت دارد،
و افراد زیادی هم که در حرفه خودشان به موفقیت های بزرگی دست یافتند،
توصیه کردند که خودتان را دوست داشته باشید.
وقتی می توانیم خودمان را دوست داشته باشیم که اعتماد به نفس داشته باشیم.

اما هر انسانی که خودش را دوست دارد،
ممکن است گاهی رفتارهایی از خودش نشان بدهد که نشان از شخصیت خودشیفته اش باشد.
پس چگونه می توان تشخیص داد؟
نکته اینجاست که وقتی برخی صفات خودشیفتگی در یک شخص،
ثابت شود و مخرب باشد و باعث آسیب شود و عملکرد آن شخص را مختل کند،
و زندگی روزمره اش را تحت تاثیر قرار بدهد،
در واقع آن شخص دچار خودشیفتگی شده است.

ویژگی افراد خودشیفته چیست؟

آن ها به شدت نیاز به تحسین دیگران دارند و اگر کسی از آن ها تعریف کند،
احساس بسیار خوبی پیدا می کنند.
این افراد به شدت خودشان را برتر از دیگران می دانند و نگاهشان از بالا به پایین است،
به عبارت دیگر کسی را در حد خودشان نمی دانند.
همیشه معتقدند که در هر اتفاقی حق با آن ها است و اصلا اشتباهی نکرده اند.

به دیگران حسادت می کنند ولی فکر می کنند که دیگران به آن ها حسادت می کنند.
نیازهایی که طرف دیگرشان دارد را نادیده می گیرند و فقط به نیازهای خودشان توجه می کنند.
انتظارشان از دیگران این است که کسی با آن ها مخالفت نکند،
و همیشه همان چیزی بشود که آن ها می خواهند.

این افراد اصلا انتقادپذیر نیستند و برای هر رفتار اشتباهشان توجیهی دارند.
اگر از آن ها انتقاد کنید،
احتمالا آن ها فقط شما را مورد عتاب و خطاب قرار می دهند و می گویند،
که شما اشتباه می کنید و تخصصی در این زمینه ندارید پس دخالت نکنید!
آن ها نمی پذیرند که شخصیت خودشیفته دارند،
بخاطر همین هیچ انتقادی که موجب تغییر در آن ها بشود را نمی پذیرند.

با این وجود چرا احتمال موفقیت در افراد با این ویژگی بیشتر از بقیه افراد است؟

به خاطر اینکه این افراد اعتماد به نفس بسیار بالایی دارند،
و برای خودشان ارزش قائل می شوند و برای اینکه به نتیجه برسند،
از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند و تنبلی برای آن ها معنایی ندارد،
در نتیجه سعی می کنند در رده های بالایی از موفقیت قرار بگیرند.
از نظر اجتماعی افرادی که عاشق خودشان هستند،
بیشتر از دیگران می توانند عملکرد رضایت بخشی داشته باشند.
از سوی دیگر این میزان علاقه ای که به خودشان دارند،
باعث می شود دیگران مجذوب آن ها شود و ناخودآگاه مردم به سمت آن ها کشیده می شوند.

این کشش افراد دیگر به سمت خودشیفته ها موجب می شود،
بیشتر تلاش کنند تا این توجه را از دست ندهند بنابراین با برنامه و هدفمند پیش می روند.
آن ها معتقدند که خودشان بهتر از دیگران هستند و لایق پاداشند،
و این باوری باعث سرسختی روانی و آمادگی برای پذیرش چالش ها می شود.
پس زمانی که آمادگی مواجه شدن با چالش ها را داشته باشند،
در نهایت نتیجه بهتری می گیرند و همین موجب موفقیت و پیشرفت شان می شود.
آن ها در چنین شرایطی به راحتی به حل تعارض هایشان می پردازند.

معمولا این افراد خیلی دوست داشتنی هستند،
چون زمان زیادی را صرف این موضوع می کنند که دیگران آن ها را دوست داشته باشند.
عوامل زیادی هم می تواند در این موضوع تاثیرگذار باشد.
شرایط خانوادگی، محیطی که در آن پرورش یافته، جامعه ای که در آن بزرگ شده است، ژن و…

به هرحال با تمام خصلت های منفی که این افراد دارند،
اگر بتوانیم بیاموزیم که چگونه در کنار آن ها باشیم و زندگی کنیم،
قطعا می توانند در موفقیت و رشد ما تاثیر زیادی داشته باشند،
چراکه دوست دارند حتی اطرافیانشان هم افراد موفقی باشند پس از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند.