فرهنگ و زبان بدن
فرهنگ به بزرگی یک کشور و به کوچکی یک گروه است و روی زبان بدن اثر زیادی میگذارد.
اگرچه در واقعیت، چیزی بیش از مجموعهای از رفتارهای اکتسابی نیست که طبق معیار شرایط مختلف دیده شود.
فرهنگ بسته به مردم کشورهای مختلف، میتواند حتی در مفاهیم سادهای مثل بله و نه گفتن متفاوت باشد.
افراد سراسر دنیا برای گفتن بله سرشان را به بالا و پایین تکان میدهند و برای گفتن نه، به چپ و راست. اما در همهجای دنیا، این روش تکاندادن یکی نیست.
در واقع، در بخشهایی از بلغارستان، ترکیه، ایران و چند کشور دیگر کاملاً برعکس است.
بالادادن سر همراه ادای «تس» یا «تت» به معنای گفتن نه است و تکاندادن سر از یک طرف به طرف دیگر بهمعنای گفتن بله است. گیجکننده است.
فقط برای یک لحظه تصور کنید درحال صحبت با کسی هستید که همهچیز را برعکس خواسته شما انجام میدهد.
سرتان را به دو طرف تکان داده و سعی کنید بله بگویید، و حالا سرتان را بالا و پایین بیاورید، درحالیکه می خواهید نه بگویید واقعاً سخت است.
چیزهای بسیار زیادی در کشورهای مختلف وجود دارد که اگر با فرهنگ و نوع رفتارشان آشنا نباشید،
در بیان چیزهای سادهای مثل بله و نه گفتن هم دچار مشکل میشوید.
معیار تکاندادن سر به نشانه بله در بریتانیا در چند فرم متفاوت دیده میشود.
یکبار تکاندادن سر نشانه تأیید ساده اطلاعاتی است که مبادله و درک شده است.
دوبار تکاندادن سر نشانه توافق است.
سهبار تکاندادن سر نشان میدهد شخص با چیزی موافق بوده و درحال فکرکردن به آن است.
چهاربار تکاندادن سر یا بیشتر نشانه سردرگمی و گیجشدن است.
امتحانش کنید. دفعه بعد که خواستید با شخصی حرف بزنید و به حالات صورتش نگاه کنید، سرتان را تکان دهید.
متوجه میشوید یکی از ابروهایشان را به نشانه تعجب بالا میبرند؛ یعنی انگار میگویند: «چی؟»
سردرگمی فرهنگی اشکال مختلفی دارد.
بالابردن انگشت شست و ایستادن در مسیر جاده و اشاره به یک طرف در بیشتر کشورها به این معناست: بایستید!
بالاآوردن انگشت شست در سراسر دنیا یک ادای متداول است، اما در نقاط مختلف دنیا معانی بسیار متفاوت و گستردهای دارد.
- نشانه توقف رانندگی که بهصورت بینالمللی متداول است.
- بهمعنای خوب و اوکی است.
- روش نشاندادن عدد یک است (و گاهی عدد پنج).
- وقتی انگشت شست بالا بوده و رویش مهرمومی خورده باشد، نشاندهنده یک قرار است.
- بیادبی است.
بنابراین اگر با کسی مشغول کار تجاری هستید که اهل کشور دیگری است، دقت کنید.
پول را نشانم بده
یک نشانه متداول با دست وجود دارد که نوک انگشت اشاره و نوک انگشت شست روی هم قرار میگیرند.
این علامت اغلب نشانه خوبی است و فقط در صورتیکه انگشت شست بهطرف بالا باشد، میتواند معانی متفاوتی داشته باشد.
در ژاپن، یکی از معانی آن، پول است و در مواقعی که میگویید: «اگر مدارک را امضا کنیم، خیلی خوب میشود»، با نشاندادن این حرکت انگار میگویید: «اگر پول خوبی داشته باشد، عالی است.»
زبان بدن در هر فرهنگ، خبر بزرگی میدهد. در اینجا دو مثال میآورم که منظورم را درک کنید.
حتی امروزه راهنمای تور و گردشگری برخی از ژستها و اداهای زبان بدن کشور میزبان را برای مسافران تعریف میکند تا راحتتر تعامل کنند.
در مقیاس کوچکتر، یک شرکت میتواند فرهنگ خودش را داشته باشد،
مشاغل خاص در سازمانها میتوانند علائم مشخصه خود را در زبان بدن داشته باشند.
مهمانداران خط هوایی روشهای ایمنی پرواز را از طریق حرکات کلی بدنشان تعیین میکنند که هربار آنها را انجام میدهند، کم و بیش بهشیوه یکسانی است.
یک مأمور پلیس علائم تردد و ترافیک خیابان را برای دارندگان وسایل موتوری با حرکات بدنش نشان میدهد.
هر هفته، در روزهای شنبه یا یکشنبه، اخبار فوتبال را دنبال میکنید و میبینید بازیکنان فوتبال راهکار خود را برای حرکات بدنشان دارند.
هر فرم از هر گروه فرهنگ و قوانین خاص خودش را دارد که زیرگروهش آنها را بهخوبی درک میکنند.
رخی گروهها علائم رمزی خاصی داشته، مثل میسونها که دستدادن خاص خودشان را دارند.
پایتان را زمین بگذارید
اشتباه بسیار متداولی که بسیاری از افرادی که به خاورمیانه، آسیا و آفریقا سفر میکنند، آن را مرتکب میشوند،
نشاندادن یا استفاده از کف پاهایشان است.
در این فرهنگها، کف پا را کثیف میدانند چون با زمین در تماس است.
نشستن در شرایطی که پا را روی زانو بیندازند و ژستی بگیرند که در اصلاح موقعیت چهار نامیده میشود،
بهخاطر اینکه کف پا در معرض نمایش قرار میگیرد، بیادبانه تلقی میشود؛ چون در این حالت کف پا به کسی اشاره دارد و بنابراین به او بیاحترامی شده است.
اگر قانون فرهنگ خاصی را ندانید، ممکن است مرتکب اشتباهات زیادی شوید و با ارتکاب چنین اشتباهاتی در جلسات تجاری ممکن است با صحنه خجالتآوری مواجه شوید.
و در بدترین حالت ممکن است شما را نابود کند. مثالی که در اینجا به گوشمان خورده درباره کسانی است که برای تحقیق درزمینه مرگ دانشجوی آمریکایی در عراق به آنجا رفتند و بهخاطر نشناختن فرهنگ آنجا، باعث شدند به زندان بیفتند.
راجر آکستل در کتابش، عملکردها و تابوهای زبان بدن در سراسر دنیا، از بیل ریچاردسون، از اعضای کنگره حرف میزند که بدون اینکه بداند،
در جلسهای با صدام حسین، پایش را روی پای دیگر انداخت، بهطوریکه کف پایش بهطرف صدام بود و صدام بلافاصله، بیآنکه کلمهای حرف بزند، اتاق را ترک کرد.
خوشبختانه پس از توضیح این اشتباه فرهنگی، مشکل رفع شد و او را از زندان بیرون آوردند.
یکی از اعضای کنگره به بغداد رفت و مذاکره ای برای آزادی اعضای کنگره آمریکا برگزار کرد و به تیم مقابل توضیح داد اشتباه، در اثر نشناختن فرهنگ این کشور بوده است.
ممکن است همین اتفاق برای شما در جلسهای تجاری بیفتد که در کشوری خارجی برپا شده است.
مشکل سادهای نیست و میتواند برای شما بسیار هزینهبر باشد.
بهتر است پیش از رفتن به چنین جلساتی فرهنگ بومی را بشناسید؛
البته نمیتوانید همه این فرهنگ را بیاموزید، اما دستکم اصولش را یاد میگیرید و دیگر از اشتباهتان خجالت نمیکشید.
فقط نباید حرکات فیزیکی را مدنظر داشته باشید. نحوه لباسپوشیدن بیشترین اثر را روی احساس شما و طرف مقابلتان دارد.
محیط اطراف هم روی عملکردتان نقش مهمی دارد.
شما در محیط عمومی شبیه محیطی نیستید که با دوستان و آشنایانتان تعامل دارید.
محیط اطراف توانایی آرامشبخشیدن یا هیجانزدهکردن افراد را دارد.
همین را میتوان درباره فرهنگهای مختلف هم گفت اگر این موضوعات را درک کنید،
میتوانید کاملاً احساس آرامش کنید، اما اگر چنین قدرتی را نداشته باشید، ممکن است دچار سردرگمی شوید و این امر زبان بدنتان را هم تغییر خواهد داد…
هرجا که بروید، به خانه یا کشور خارجی، هر تعامل رودررویی با دیگران با احوالپرسی یکی از طرفین با آن یکی شروع میشود.
زبان بدنتان درباره شما چه میگوید؟
[button type=”navy-blue”]
برای مشاهده مقاله جامع “زبان بدن” کلیک کنید
[/button]
فقط مرگ قابل مذاکره نیست!
[button type=”navy-blue”]
برای مشاهده مقاله جذاب “مذاکره” کلیک کنید
[/button]
درباره علی بهرام پور
من علی بهرام پور، نویسنده، مدرس و مربی اصول و فنون مذاکره هستم و قصد دارم در این وبسایت مطالب کاربردی و مورد نیاز را که در سالیان فعالیتم در بلاروس و ترکیه و ایران عزیز بدست آوردم را به اشتراک بگذارم.
نوشته های بیشتر از علی بهرام پور
دیدگاهتان را بنویسید
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید