رفع خجالت و کم رویی با استفاده از روش ها و تمرین های کاربردی

رفع خجالت و کم رویی چگونه ممکن است؟
خجالت کشیدن معظل همیشگی که همه آدم ها با آن دست و پنجه نرم می کنند!
یادتان هست وقتی کسی از ما درخواستی می کرد که،
قلبا دوست نداشتیم آن کار و انجام بدیم،
ولی خجالت می کشیدیم که نه بگیم؟!
یادتان میاد وقتی توی دانشگاه یا مدرسه،
باید جلوی چشم همه کنفرانس برگزار می کردیم،
یا جواب سوالی را می دادیم، چقدر احساس خجالت و حس شرمندگی داشتیم؟

برای رفع خجالت و کم رویی چه کار باید کرد؟
اگر این حس ها رو در موقعیت های مختلف تجربه کردید،
بدانید که شما تنها نیستید و خجالت کشیدن و حتی رفع خجالت و کم رویی،
بخشی از وجود همه آدم هاست حتی کسانی که فکر می کنیم،
اصلا خجالت نمی کشند هم،
در موقعیت هایی خجالتی می شوند!

یادمه وقتی با یکی از هنرمندانی که خیلی کارهای خلاقانه و یکم خارج از عرف انجام می داد،
مصاحبه می کردم، بهم گفت من گاهی خیلی خجالت می کشم،
و هیچکس باورش نمی شود که من علی رغم چیزی که همه تصور می کنند که خیلی پرو و راحتم،
اتفاقا خیلی خجالتی و کم رو هستم.

آن لحظه اصلا نمی دانستم چه واکنشی داشته باشم،
چون انقدر برایم دور از ذهن بود که چنین شخصیتی خجالتی باشد،
که نمی توانستم به راحتی قبول کنم!
ولی از آن روز به بعد وقتی به آدم های مختلفی که فکر می کردم اصلا خحالتی نیستند،
بیشتر توجه کردم، اتفاقا فهمیدم که خیلیا می توانند خجالتی باشند.

خجالت و کم رویی به چه معناست؟

من فکر می کنم خجالتی بودن علی رغم تمام تعریف هایی که به عدم اعتماد به نفس،
و عزت نفس اشاره می کند، به موضوع دیگری مرتبط است.
منشا خجالتی بودن در افراد به خاطر ترس از قضاوت دیگران و جامعه است.

ما آدم ها باور عمیقی نسبت به حرف ها و نگرش دیگران نسبت به خودمان داریم،
بهشان اهمیت می دهیم و برایمان مهمه که بقیه نظر مثبت و خوبی نسبت به ما داشته باشند.
به خاطر همین سعی می کنیم،
در مقابل دیگرانی که به درستی ما را نمی شناسند،
تصویر مثبتی از خودمان ارائه بدهیم.

چرا؟ چون نگرانیم!
چون از قضاوت دیگران نسبت به خودمان می ترسیم و این ترس در واقع در نهاد همه ما هست.
چون انسان با رفتارهای جمعی می تواند زندگی خودش را تضمین کند،
به خاطر همین همیشه مجرم ها را با سلول انفرادی تنبیه می کنند!

همه ما از تنهایی فراری هستیم و برای اینکه بتوانیم در جامعه باشیم،
به تصویر مثبتی نیاز داریم که همه آن را باور داشته باشند.
حالا برای به دست آوردن این تصویر مثبت، بیشتر مراقب رفتارها و واکنش هایمان هستیم،
اگر اشتباه کنیم خودمان را سرزنش و تنبیه می کنیم،
نسبت به خودمان سختگیر می شویم چون اشتباهمان برای خودمان قابل بخشش نیست.

برای رفع کم رویی و خجالت چکار باید کرد؟

برای اینکه بتوانیم تاثیر کم رویی و خجالت را در وجودمان کمتر کنیم و بهتر بتوانیم مدیریتش کنیم،
بهتر است راهکارهایی که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم را انجام بدهید،
ولی این را بدانید که هیچ تغییری به خصوص چنین تغییر بزرگ و مهمی،
یک شبه اتفاق نمی افتد و بنابراین به زمان زیادی برای اعمال این تغییرات نیاز هست.

ذهن ما عامل اصلی خجالت و کم رویی ما هست

ذهن همیشه مهم ترین نقش را در هر اتفاقی دارد به همین دلیل تاکید می شود که اول ذهنیت مان را باید تغییر بدهیم.
بالاتر به این موضوع که ما نیاز داریم از سمت دیگران تایید بشویم،
اشاره کردیم و گفتیم که دلیل خجالت و کم رویی که در وجودمان هست،
به این مسئله مربوط می شود.

اما چه زمانی می توانیم خجالت و کم رویی را در خودمان حل کنیم؟
وقتی بتوانیم نسبت به قضاوت های دیگران بی تفاوت باشیم.
چطوری امکان پذیر هست؟
این موضوع خیلی زیاد به فرهنگ خانوادگی و محیطی که در آن بزرگ شدیم و زندگی می کنیم مربوط می شود.

وقتی از بچگی دیدیم که والدین و بزرگترها هم خودشان به این موضوع بها می دادند،
و هم توصیه می کردند که ما بها بدهیم و مهمتر از همه تنبیه شدیم یا تشویق شدیم،
به خاطر رعایت کردن و یا نکردن این اتفاق،
به تبع یاد گرفتیم که نظر دیگران اهمیت زیادی دارد.

اما حالا وقتش شده که به خودمان بیشتر از نظر و هرشخص دیگری بها بدهیم.
برای اینکه بتونیم از شر چنین افکاری رها شویم،
بهتر است این نکته را بدانیم که همه آدم ها در زندگی خودشان مرتکب اشتباه می شوند.

هیچ آدم کاملی وجود ندارد که اشتباهی در زندگیش انجام نداده باشد یا انجام ندهد.
پس وقتی خودتان تصمیم می گیرید که خجالت و کنار بذارید و همین رفتار باعث می شودف
که اشتباهی مرتکب شوید، بهتر است به جای اینکه خودتان را سرزنش کنید،
به چشم یک تجربه بهش نگاه کنید و بدانید که فقط شما نیستید که اشتباه می کنید.

 خودتان را قوی بدانید

یکی دیگر از دلایلی که باعث خجالت و کم رویی می شود این است که،
خودمان را ضعیف می دانیم و این تصور ضعیف بودن به خاطر سرزنش های بیجایی است که نسبت به خودمان داریم.

وقتی اشتباهی می کنیم اولین واکنشمان نسبت به خودمان چیه؟ سرزنش کردن!
پس طبیعیه که بخوایم خودمان را یه آدم خجالتی و بی عرضه بدانیم،
در صورتی که اگر فقط به چشم تجربه بهش نگاه کنیم،
نه تنها خودمان را سرزنش نمی کنیم بلکه به خاطر اینکه در حال پیشرفت هستیم،
و برای بهتر شدنمان قدم برمی داریم، به خودمان افتخار می کنیم.

 فقط خودتان را محوریت اصلی بدانید

این جمله یعنی چی؟ چندبار تجربه کردید که وقتی خواستین تغییری توی خودتان به وجود بیارید دیگران شما را مسخره کردند؟
چندبار به خاطر این رفتار بقیه، از تلاش برای ادامه دادن برای ایجاد تغییر دلخواتان دست کشیدید؟

همیشه وقتی می خواهیم تغییری توی خودمان به وجود بیاریم،
ممکنه با رفتار سردی از دیگران مواجه بشویم و این رفتار سرد آنها،
ما را از ادامه دادن منع کند در صورتی که باید به این فکر کنیم که این وسط چه کسی بیشترین آسیب و می بینه؟

قطعا کسی آسیب می بیند که هر روز یه رفتار اشتباه و تکرا می کند و به خاطر ترس از قضاوت دیگران،
تلاشی برای برطرف کردنش انجام نمی دهد.
آره ما بیشترین آسیب رو می بینیم!
وقتی داریم اذیت می شویم، بقیه کجان که کمک کنند؟
همون بقیه ای که نظرشان انقدر اهمیت دارد؟!

هیجا، سر کار و زندگی خودشان هستند، پس چرا باید انقدر مهم باشند که به خاطر آن ها خودمان را آزار بدهیم؟
وقتش رسیده که دیگران و به حاشیه زندگیمان ببریم و خودمان محوریت اصلی باشیم!