راهنمای تقریبی برای زبان بدن
راهنمای تقریبی برای زبان بدن
در این مقاله به راهنمای تقریبی برای زبان بدن که ترجمه شده مقاله ای با عنوان The Ultimate Guide to Body Language می باشد می پردازیم
ما زندگیمان را صرف کدگذاری سرنخ های غیر کلامی افراد دیگر می کنیم.
در همین حال، سر نخ های غیر کلامی خودمان را هم کدگذاری می نماییم.
گاهی وقت ها می خواهیم که دیگران دقیقا احساساتمان را بفهمند، بخصوص اگر این احساسات، مثبت و دو طرفه باشند.
انجام این کار همیشه آسان نیست، بخصوص اگر شخص عاطفی ای نباشیم.
اگرچه در برخی مواقع دیگر سعی می کنیم که احساسات درونیمان را پنهان کنیم.
برای اجتناب از درز احساسی، باید بسیار سخت کار کنیم.
زبان بدن یعنی زبانی که مال بدن است.
ممکن است فکر کنیم که فقط احساساتمان را می توانیم از طریق صورت نشان دهیم.
اما این فقط نوک کوه یخی است.
تمام بدنمان در نشان دادن و یا پنهان کردن وضعیت ذهنیمان دخیل است.
کنترل این نمایش یعنی کنترل تمام سر نخ های ناخودآگاه بدن.
این راهنما نکته به نکته ی این زبان را به ما نشان می دهد.
با خواندن این راهنما، درک کاملی از نقش مهم ترین ژست های بدن پیدا می کنید که سیگنال های کلیدی زبان بدن هستند.
سر
از بالاترین نقطه ی سر، یعنی فرق سر شروع می کنیم.
سر چیزهای زیادی را درباره ی وضعیت احساسی به ما می گوید.
مردم به دلایل بسیار ممکن است روزهای بدی داشته باشند.
و بسته به نوع بد بودن روزشان، می توانند حوصله نداشته باشند.
برای مثال وقتی که استرس داریم، ممکن است فراموش کنیم که به موهای آشفته مان شانه بزنیم.
و از این ظاهر آشفته، دیگران خواهند دانست که روز خوبی نداشتیم.
مدل مو هم هینطور است.
ممکن است این مدل پس از یک شب طولانی برای برخی ها جذاب باشد، اما ما دوست نداشته باشیم که با این ظاهر به اداره و یا جلسه یمدرسه بچه ها برویم.
موهای کوتاه، رنگی و بطور مرتب کنار زده شده نشان می دهد که روز خوب و آرامی را پشت سر گذاشته ایم.
اگر اصلا مو نداشته باشیم، مشکل حل است.
اما اگر اخم کنیم، به کمک پیشانیمان آمده و سر نخ های غیر کلامی می دهد.
راه زیادی وجود ندارد که بتوانیم روش نشان دادن حالت صورتمان را در ارتباط با احساساتمان تغییر دهیم.
بینی یکی ازقسمت های نشان دهنده است.
اگرچه بخش هایی از صورت که روانشناسان آنها را قانون نمایش می گویند، نقشی حیاتی ایفا کرده و به دیگران اجازه می دهند که دقیقاً بفهمند که شما چه احساسی دارید و حتی به چه فکر می کنید.
مهم ترینشان، ریز ترین حرکات شامل ماهیچه های اطراف چشم و دهان هستند که میکروتشریح نامیده می شوند.
یکی از دلایلی که اینها برای درک زبان بدن خیلی مهم هستند، این است که می توانند بطور کامل با تلاش شما برای خلق آنچه می گویید، در تناقض باشند.
ممکن است بخواهید احساس ترستان را هنگام صحبت کردن با کسی پنهان کنید،
مقاله مذاکره را از دست ندهید
اما کشش کم در ماهیچه های اطراف دهانتان این احساس را نشان دهد (امتحانش کنید تا متوجه شوید که چه می گویم).
هنگام تمرین این حرکت، به حالت پیشانیتان هم توجه کنید.
شاید ابروهایتان را هم بالا بکشید که سر نخ دیگریست که احساس ناراحتی تان را نشان دهد.
تصویر صدراعظم آلمان، آنجلا مرکر را در این مثال ببینید.
افراد وقتی متاسف باشند، میکرو تشریح های ترس را نشان نمی دهند.
هنگام دروغ گفتن هم همینطورند.
پس اگر سعی دارید که یک دروغ مصلحتی را پنهان کنید، مطمئن شوید که می توانید ماهیچه های کوچک صورتتان را هم کنترل کنید.
به شما توصیه نمی کنم که دروغ بگویید، اما اگر گزینه ی دیگری ندارید، مجبورید که این ریز علائم را کنترل نمایید.
خودتان را متقاعد کنید که ظاهر دوستتان برازنده است، حتی اگر خنده دار بود و اینطوری به او احترام بگذارید.
چشم هم سر نخ های بسیار مهمی از وضعیت درونی می دهد.
مهم تر اینکه هنگامی که کسی دارد با شما حرف می زند، باید تعادل درستی بین زل زدن خیلی زیاد و خیلی کم به او ایجاد کنید.
زل زدن خیلی زیاد طرف مقابل را معذب می کند و خیلی کم هم می تواند علاقه نداشتن به موضوع تلقی شود.
بعلاوه باید از ژست های زائدی مثل چرخاندن چشم ها اجتناب کنید
و فکر نکنید که کسی حواسش به شما نیست.
مقاله زبان بدن هم بدردتان می خورد
از جنبه ی مثبت، هیچ چیز مثل چشمک زدن دوستانه نیست که حاکی از خوشایند و صمیمی بودن است.
در شرایط معمولی، چشمک می تواند یخ ها را باز کند و نشانه ی این باشد که طرف مقابل برایتان خوشایند است
و سر نخی خوشایند به طرف مقابل بدهد.
اما حواستان باشد که تا کنون از چشمک استفاده نکرده باشید.
بیاد نتایج ناخوشایند سارا پالین پس از چشمک زدن در مناظره بیفتید.
حالا وقتش رسیده که سراغ جاهای دیگر بدن برویم.
اما قبلش، باید درباره ی چانه و گردن حرف بزنیم.
هرگز نمی توان بطور کامل فهمید که وضعیت چانه در ساختار ثابت صورت تا چه حد می تواند میزان خسته بودن فرد و سر رفتن حوصله اش را نشان دهد.
البته اگر برحسب عادت صورتتان را به جلو نگه ندارید، ممکن است دیگران فکر کنند که شخصی لجباز هستید، درحالیکه اینطور نیست.
مشابها گردن هم یک بخش ثابت از ویژگی های بدن را دارد، اما شرایط استفاده ی شما از آن در فرستادن علامت می تواند غیر ثابت باشد.
از گردنتان برای صاف نگه داشتن سر استفاده کنید تا به شما کمک کند که بجای زل زدن به کف اتاق یا سقف، به جلو نگاه کنید (که از علائم زبان بدن هستند)
و شما هم با اعتماد به نفس بیشتر دیده شوید.
تنه
حتی با اینکه گردن می تواند سرتان را صاف نگه دارد، هنوز ممکن است بدنتان را خم شده نگه دارید.
پشتتان را صاف کرده و شانه هایتان را کمی به جلو بدهید تا حس اعتماد به نفس و کنترل احساساتتان را نشان دهید.
از سوی دیگر اگر می خواهید حس همدلی با کسی را نشان دهید، کمی خودتان را خم کنید تا وانمود شود که نیاز به کمک دارید.
خم بودن همیشگی بدن به افراد دیگر می گوید که نسبت به خودتان احساس خوبی ندارید.
از طرفی در طول زمان موجب می شود که مشکلات سلامتی پیدا کنید.
این هشدار برای سن بالاترتان است که ممکن است دیگر نتوانید صاف بایستید.
اما برای یک لحظه می توانید خم بایستید و بعد صاف شوید تا معلوم باشد که در بدنتان احساس راحتی می کنید و نسبت به خودتان احساس خوبی دارید.
البته هنگام صاف ایستادن دست ها و بازوانتان را به بدنتان بچسبانید.
مقاله آموزش مذاکره را هم مشاهده کنید
اگر دقیق نباشید، این اندام های بالایی می توانند منجر به اشتباهات زیاد در زبان بدنتان شوند.
به هم پیچیدن دست ها نشانه ی اضطراب و خستگی و ضربدری بستن دست ها نشانه ی خشم است.
اگر دستتان را به کمرتان زده باشید، شاید بطور غیر عمدی آشفته به نظر برسید.
البته اگر می خواهید عصبی یا آشفته به نظر برسید، این علامت ها راه خوبی برای ارتباط گرفتن با این احساسات است.
در غیر اینصورت، یک روش خنثی برای نگه داشتن دست و بازویتان پیدا کنید که احساسات مثبت را نشان دهد.
یک بار یکی از همکاران بسیار نزدیکم به من گفت هنگام نشستن بهترین کاری که با دست هایت می توانی بکنی این است که بدون اینکه در هم بروند، آنها را کنار هم نگه داری.
دست های تا شده هم نوعی ژست است که احساساتتان را نشان می دهد.
هنگام ایستادن باید روش خنثی دیگری پیدا کنید و دست هایتان به شکل راحت در دو طرف بدنتان قرار گیرند.
ساق پا
حالا نوبت اندام های پایینی است.
وقتی کل بدنتان در چشم انداز کسی قرار گرفته، چه نشسته باشید و چه ایستاده، سرنخ های مهمی از زبان بدن را از طریق ساق پایتان می دهید.
پاهای ضربدری شده ی محکم هنگام نشستن روی صندلی دیدگاه بسته ی شما نسبت به دیگران را در زمانی نشان می دهد که سعی دارید در اطرافتان یک دژ کوچک درست کنید.
باز کردن بی دقت پاها پیامی دقیقاً برعکس را می دهد.
شما می خواهید باز، آرام، و راحت به نظر می رسید، اما آنقدر راحت و ریلکس نیستید و آماده اید که به خواب فرو بروید.
اضطراب مستقیما با لرزش ناخودآگاه ساق پا دیده می شود (یا تکان های کوتاه پا).
افراد با حرکت عصبی پا ظاهراً کالری بسیار زیادی می سوزانند، اما راه های بهتری برای کار کردن روی وزن اضافه وجود دارد.
حداقل وقتی در شرایط عمومی قرار داریم. وقتی هنگام نشستن پاهایتان را تکان می دهید، دارید به دیگران علامت اضطراب را می فرستید.
پاها بزرگ ترین مساحت را در بدنتان دارند، به همین دلیل وقتی حرکتشان می دهید، امکانش کم است که دیگران به حرکتش توجه نکنند.
می توانید این عادت بدتان را با عملکرد حرکتی دیگر جایگزین کنید تا همزمان حس خونسردی را برایتان بیاورد.
پاهای ضربدری بسته شده روی زانو هم مثل تا کردن دست در بالاتنه است و همین حس را به طرف مقابل منتقل می کند که شما حالت دفاعی دارید.
پاها
از سر تا مچ پا را تعریف کردیم و حالا می خواهیم به بخش آخر بدن درباره ی سرنخ های زبان بدن برسیم.
همانطور که در بالا نشان داده شد، تکان دادن ساق پا نشانه ی اضطراب است و وقتی ساق پایتان را تکان می دهید، ناگزیر، کف پایتان هم تکان می خورد.
اگرچه کف پا مشکلات خاص خودش را در زبان بدن بوجود می آورد.
تکان دادن کف پا از مچ نشانه ی عجله داشتن و انتظار کشیدن برای رفتن است.
اگر هم بخواهید توجه کسی را جلب خودتان کنید و دوست ندارید این را رک بگویید، می توانید کف پایتان را تکان دهید.
بعلاوه این کار راهیست که بدون فریاد زدن و چرخاندن چشمانتان به دیگران بفهمانید دیر شده است.
البته این کار ریسک هم دارد. ممکن است بعنوان فرد رک نادیده گرفته شوید.
بهتر است که به جای اینکار، مودبانه نگرانی تان را بگویید.
نوع حرکت کف پا در هر محل، اعتماد به نفس یا ترس را هم نشان می دهد.
بسته به سن و وضعیت سلامتیتان می توانید شرایط را مدیریت کنید.
وقتی برای داشتن ژست های خوب تمرین می کنید، راه رفتن با اعتماد به نفس آسان تر می شود.
از سوی دیگر، دو لا راه رفتن، دزدکی حرکت کردن و خود را پایین کشاندن نشانه ی تاثر است.
با این کارها سر نخ های ناخودآگاهی می دهید که انگار از جهت حرف زدنی که دارید، ترسیده اید.
پوشیدن کفش مناسب هم به رسیدن به معامله ی خوب کمک می کند.
کج و کوله بودن پای شلوار و یا نامناسب بودن کفش می تواند تناسب ظاهریتان را به هم بزند.
جمع بندی کل بدن
این راهنمای از سر تا پا بهبود زیادی در تصویر پروژه ی در دستتان را می دهد.
برای رسیدن به معامله، مراحل چالش برانگیز را کنار بگذارید.
دوربین تلفن همراهتان را روشن کنید و از فعالیت های روزانه و معمولی خودتان فیلم بگیرید.
با اینکار سرنخ های زبان بدن خودتان را یاد می گیرید.
شراکت با یک دوست یا فرد مورد علاقه و بررسی فیلم ها سرنخ های لازم برای بهبود کار را به شما می دهد.
عملکرد بدن شما، آگاهانه یا ناآگاهانه، به وضعیت ذهنیتان مربوط است. یا گرفتن کنترل سر نخ ها در ارتباط شما با دیگران نه تنها روش نگاه کردن، بلکه روش حس کردنتان را هم تغییر می دهد.
درباره علی بهرام پور
من علی بهرام پور، نویسنده، مدرس و مربی اصول و فنون مذاکره هستم و قصد دارم در این وبسایت مطالب کاربردی و مورد نیاز را که در سالیان فعالیتم در بلاروس و ترکیه و ایران عزیز بدست آوردم را به اشتراک بگذارم.
نوشته های بیشتر از علی بهرام پورمطالب زیر را حتما مطالعه کنید
3 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید
با سلام
خدا قوت بسیار عالی
بسیارعالی
باسلام
خیلی مفیدوکار بردی ممنون استاد بهرام پور