روانشناسی عصبی پایه زبان بدن
روانشناسی عصبی پایه زبان بدن
در این مقاله به روانشناسی عصبی پایه زبان بدن می پردازیم
این مقاله ترجمه مقاله ای با عنوان The Psychology of Body Language – Basic Neuropsychology Part 2 می باشد.
استفاده از ابزار درست برای کار
بیایید کمی درباره ی مسیر مواد شیمیایی صحبت کنیم.
پتانسیل عملکرد (جریان ما) در طول عصب (بنام آکسون) به حرکت در می آید
و به انتهای عصب بعدی می رسد (بنام دندریت) و جریان در نقطه ی تلاقی این دو باعث آزاد شدن ماده ی شیمیایی بنام نروترانسمیتر (ناقل عصبی) می شود
که از این به بعد به آن NT می گوییم.
این NT ها آزاد شده و به دندریت عصب بعدی متصل می شوند.
پس از آن یک واکنش شیمیایی بوجود می آید که منجر به برانگیختگی آن عصب یا بازدارنده اش می شود.
برای فعال کردن عصب بعدی، باید از آستانه ی خاص برانگیختگی استفاده کنیم.
دانستن این موضوع که یک عصب تکی می تواند ورودی هر یک از عصب های دیگر را دریافت کند
و جمع کردن سیگنال های برانگیختگی یا بازدارندگی تعیین می کند که آیا جریان رو به جلو ادامه خواهد داشت یا نه.
تعادل ظریفی بین حالت روشن و خاموش وجود دارد که اجازه ی کنترل پیام ها را در هر حالت خاص می دهد.
در اینصورت جریان در یک خط و رو به جلو برای عصب بعدی ادامه خواهد داشت
و منجر به عملکردهای خاصی می گردد (مثل انقباض یک ماهیچه).
مقاله آموزش زبان بدن را از دست ندهید
مثل یک مدار الکتریکی، نقطه توقف پایانی واقعی برای این جریان وجود ندارد.
ما حلقه های پشتیبانی داریم که توسط مغز تنظیم شده اند
و باعث تغییر در الگوی سوختن علائم می شوند (پتانسیل های عملکرد).
شدت و فاصله زمانی چنین سیگنال هایی دقیقاً همان چیزیست که در حال تغییر است،
اما حتی وقتی می خوابید هم توقف و خاموش کردنی در کار نیست.
در اینجا یک ویدئوی جالب وجود دارد که تمام بحث های ما را تا کنون، جمع بندی کرده است.
البته اطلاعات بیشتری در این باره می دهد که دقیقا چگونه پتانسیل عملکرد کار می کند.
پس اگر از چیزی سر در نیاوردید، نگران نباشید.
درک بقیه ی داستان کار سخت و بحرانی نیست.
ابزار تخصصی شده-ناقلین عصبی
علاوه بر NT های نرمال که سیگنال های فعال شده یا غیر فعال را می فرستند،
انواع خاص دیگری وجود دارند که یقین دارم چیزی درباره شان نشنیده اید.
این NT های خاص سیگنال های موثر بر حوصله و حالت های خاصتان را منتقل می کنند.
بیایید مثال هایی از آنها ببینیم:
نور اپی نفرین و اپی نفرین (یا آدرنالین)
من عاشق بالا رفتن آدرنالین هستم.
خب وقتی بدن توسط مغز و سیستم عصبی خودکار (ANS) تحت شرایط اضطراری قرار می گیرد،
آمادگی برای عملکرد بالاتر می رود.
یعنی با فشار ANS بیشتر کار خواهیم کرد.
مقاله زبان بدن هم، احتمالاً بدردتان می خورد
نکته:
اپی نفرین و آدرنالین عباراتی مترادف هستند. نور اپی نفرین یا نور آدرنالین NTهای متفاوت با اثرات مشابه می باشند. آدرنالین را می توان بعنوان هورمونی از بدن نیز در نظر گرفت.
هردوشان توسط غده ی آدرنال ترشح می شوند (که در بالای کلیه قرار دارد )
و در زمان استرس بعنوان هورمون در بدنتان بکار می روند. (با در نظر گرفتن تفاوت های موجود بین ناقلین عصبی و هورمون ها)
دوپامین:
ایجاد کننده ی رضایت. البته کارهای دیگری هم دارد.
اشتیاقتان را مدیون این ماده هستید.
چون این ماده در هنگام تجربه های خوشایند و رضایت بخش، از مغزتان ترشح می گردد.
برای چه؟ برای تشویق شدن به ادامه ی کاری که در آن لحظه انجام می دهید.
اگر پس از چشیدن چیزی حس خوبی داشتید، مغزتان آن را بعنوان یک تجربه ی خوب ثبت می کند.
و همین امر شما را تشویق به تکرار این کار می نماید.
حالا باید بگوییم که تمام چیزهایی که به شما حس بهتری می دهند، واقعا برایتان خوب نیستند
و تصادفی نیست که بسیاری از داروها، ترشح وجذب این مواد را تحریک می نمایند.
داروهایی که دوپامین ترشح نموده و یا مدت ماندگاریش را در مغز افزایش می دهند، (مثل کوکائین) ما را تحریک کرده
و به احساس خوشایندی و انرژی می دهند.
اما از لحاظ روانی ما را به احساس سطحی این خوشایندی معتاد می کنند.
سروتونین:
این NT در بسیاری از فرایندها وجود داشته و روی حال و حوصله، هضم، پرخاشگری و خواب اثر می گذارند.
می دانیم که داروهایی که سطوح سروتونین را در مغز افزایش می دهند، برای تغییر حال و هوایتان با افسردگی مبارزه می کنند
و به همبین دلیل، سروتونین یک ماده ی ضد افسردگی است.
همچنین بسیاری از داروهای روانگردان در مغزتان با گیرنده های خاص سروتونین پیوند داده و باعث انتشار ماده ی شیمیایی ای می شوند که شما را دچار توهم کرده
و وضعیت ذهنیتان را تغییر می دهد.
هورمون ها
حالا بیایید درباره ی هورمون ها صحبت کنیم.
هورمون ها کاملا شبیه به NTهستند، اما NT ها برای ایجاد ارتباط بین عصب ها بکار می روند
و هورمون ها از غدد خاصی ترشح می شوند (نه مغز) که در مناطق خاصی از بدنمان وجود دارند (برای مثال غده ی آدرنل در بالای کلیه قرار دارد).
این هورمون های خاص پس از ترشح شدن، از طریق سیستم گردش خون به بافت هدف می رسند.
نکته:
این اطلاعات خیلی خاص و بحرانی نیستند، اما این را بیاد داشته باشید که NT ها پیام رسان هایی شیمیایی هستند که بین عصب ها کار می کنند
و هورمون ها پیام رسان های شیمیایی هستند که در جریان خون کار می کنند.
برخی مواد شیمیایی مثل آدرنالین در هر دو حالت کار می کنند که قبلا گفته بودم.
این هورمون ها فرایندهای طولانی مدتی مثل رشد و بلوغ را تسریع می کنند
و ابزاری برای آسان کردن شرایط خاص در کل بدنتان هستند.
برای مثال هنگام تجربه ی ترس، کورتیزول و آدرنالین بلافاصله ترشح می شوند و بدنتان را به یک شرایط آگاهی می رسانند
که حتی تا مدتی پس از خطر، بتواند موتور را روشن نگه دارد.
بیایید مثال های دیگری را ببینیم:
اکسی توسین: AKA هورمون عشق است.
تا این اواخر این هورمون را فقط مربوط به آسان کننده ی فرایندهای پس از تولد مثل لاکتاسیون و پیوند مادر و فرزندش می دانستند.
اما امروزه رابطه اش با احساس همدردی و رابطه ی جنسی بین زوج ها و رفتار اجتماعی عمومی هم شناخته شده است.
آندروژن ها و بخصوص تستوسترون: اینها از خانواده ی هورمون های جنسی مردانه هستند
و جنسیت مرد را تعیین کرده و سپس او را به بلوغ می رسانند.
بعلاوه انطباقی بلین سطوح تستوسترون و پرخاشگری، آزار، برتری و ریسک های رفتاری وجود دارد.
نکته: اگرچه اینها هورمون مردانه هستند، اما زن ها هم در مقدار کمتر آن را دارند.
استرادیول و پروژسترون: ۲ هورمون جنسی زنانه.
با آزاد شدن در مراحل مختلف و آماده کردن تخمک زنان برای باروری، چرخه ی عادت ماهانه را آسان می کنند.
کورتیزول: هورمون مربوط به استرس است که در مواقع استرس زا و وقتی قند خونتان پایین است، ترشح می گردد.
کارش سیگنال فرستادن برای بدنتان است تا مخازن ذخیره ی انرژی را در سلول ها فعال کرده و باعث آزاد شدن گلوکز شود.
گلوکز واحد اصلی سوخت در بدن شماست که ماهیچه ها برای کار کردن آن را می سوزانند.
پس بطور طبیعی، وقتی حس می کنید که فعالیت های زیادی قرار است اتفاق بیافتد، این منابع آماده ی استفاده می شوند.
مقاله زبان بدن را از دست ندهید
آیا این فقط سمپاتیک است یا پاراسمپاتیک؟
در ادامه ی معرفی علوم اعصاب، می خواهم سیستم عصبی خودکار (ANS) را به شما معرفی کنم:
ANS ها بخشی از سیستم عصبی مرکزی هستند.
اما همانطور که اسمشان نشان می دهد، مستقل و خودکار بوده و تحت کنترل مستقیم ما نیستند.
ANS ها بسیاری از چیزهایی را کنترل می کنند که ما اغلب بهشان فکر نمی کنیم،
اما برای زنده ماندمان اهمیت حیاتی دارند.
مثل نفس کشیدن، ضربان قلب و هضم غذا. تصور کنید که مجبور بودید در هر لحظه به شکل فعال به چنین چیزهایی فکر کنید.
این سیستم دو بخش دارد که عملکردشان بر عکس یکدیگر است
و بنابراین همدیگر را چک می کنند.
سیستم سمپاتیک و پارا سمپاتیک.
هر دوشان در یک اندام کار می کنند، اما سیگنال های کاملا برعکسی می فرستند.
مثلا یکی ضربان قلب را تند می کند و آن یکی کند.
سیستم سمپاتیک مسئول تحریک و فعال کردن بدن است و همانطور که در بالا گفتم، از اپی نفرین هم استفاده می کند.
همین حالا مقاله مذاکره را از مشاهده نمائید
این هورمون در مواقع استرس و فعالیت های شدید فعال شده و کارهای زیر را انجام می دهند:
- ضربان قلبتان را تندتر می کند
- انرژی لازم را برای ماهیچه ها فراهم می کند
- عروق خونی را در ماهیچه ها گشاد می کند
- مردمک چشمتان را جمع می کند
- موهایتان را سیخ می کند
- هشیاریتان را افزایش می دهد
- نفس کشیدنتان را سریع تر می کند
- آدرنالین را از غده ی آدرنال پمپ کرده و وارد جریان خون می نماید.(بعنوان هورمون)
- جریان خون را محدود می کند تا در جاهایی مثل سیستم گوارش خونکمتری جریان داشته باشد.
سیستمپارا سمپاتیک درست برعکس عمل کرده و هنگام استراحت و آرامش، فعال تر است.
در کل شما برای احیا شدن به زمان نیاز دارید و نمی توانید مثل یک توربو مدام کار کنید.
این دو سیستم را به این علت معرفی کردم که نقش بسیار بحرانی در رفتار و احساساتمان دارند
و در مجموعه های بعد بیشتر درباره شان حرف خواهیم زد.
در این مقاله به روانشناسی عصبی پایه زبان بدن پرداختیم.
درباره علی بهرام پور
من علی بهرام پور، نویسنده، مدرس و مربی اصول و فنون مذاکره هستم و قصد دارم در این وبسایت مطالب کاربردی و مورد نیاز را که در سالیان فعالیتم در بلاروس و ترکیه و ایران عزیز بدست آوردم را به اشتراک بگذارم.
نوشته های بیشتر از علی بهرام پورمطالب زیر را حتما مطالعه کنید
1 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید
با سلام
اطلاعات در مورد هورمن ها و دوپامین و ….. فوق العاده بیان شده
بسیار عالی توضیح داده شده سپاسگزارم