مذاکره، رضایت و کفایت
اصول رضایت و کفایت می توانند به ما کمک کنند وقی گزینه های زیادی وجود دارند، سریع به اصل مذاکره برسیم و آن را تمام کنیم.
منطقی است که اگر زمان کمتری برای کارهای غیرمهم و نامرتبط بگذاریم، زمان بیشتری برای فعالیت های مهم تر و مفهومی تر داریم و همین موجب می شود رضایتمان هم بیشتر شود.
اما مفهوم رضاکفا (ترکیبی از کلمات رضایت و کفایت) چطور می تواند بیشتر تصمیم ها و مذاکرات مهم را در بر بگیرد؟
مذاکره کنندگانی که از رضایت و کفایت استفاده می کنند، در حین طبقه بندی انتخاب های گوناگون به راه های میانبر و قوانین تکیه می کنند.
برای انجام چنین کاری، این گونه افراد می توانند به راحتی سرنخ را دنبال کنند.
آنچه در کارهایشان انتخاب می کنند ممکن است بهترین نباشد اما نیازی هم به تلاش های زودگذر برای شروع ندارد.
مطالعات نشان داده اند این افراد در نهایت از نتیجه ای که می گیرند خیلی خوشحال تر از کسانی می شوند که زیاده خواهند.
وقتی صحبت از مذاکره می شود، یک سری انتخاب ها می توانند نه تنها طاقت فرسا و سخت باشند بلکه نمی گذارند انتخاب بهتر را ببینیم.
صاحب یک شرکت متوسط که زیاد از حد در مورد
- پیشنهاد فروشگاه زنجیره ای را بپذیرد
- با شرکت متوسط دیگری شریک شود
- تجارتش را مستقل نگه دارد،
فکر کرد، که متوجه شد چقدر جایگاه مذاکره اش ضعیف شده و آن فروشگاه بزرگ تصمیم گرفت رقیب او را انتخاب کند.
هدف از مذاکره، برد نیست بلکه رسیدن به معامله ای است که در حد کافی خوب باشد.
مذاکره کنندگانی که از رضایت و کفایت استفاده می کنند از آخرین پنی دل می کَنند.
با اهداف مشخص و واضح می توانیم به معامله ای برسیم که آنها را تحقق بخشد.
در بعضی مواقع وقتی رضایت و کفایت رخ می دهد باید دقت کنیم که به حریف اجازه دهیم گزینه نهایی ما را بداند، اخرین قیمت یا کمترین حد پذیرش معامله از طرف ما را بداند.
این یک نمونه از تاثیر لنگر در مذاکره است و در استراتژی مذاکره نشان دهنده تاثیر قدرتمندِ اطلاعات است.
هدف به اشتراک گذاری اطلاعات با حریف مذاکره می تواند ترسناک باشد، می تواند کاری کند جایگاه حریف ما در مذاکره محکم شود در حالیکه ما این قصد را نداشته ایم.
اگر اطلاعات زیادی دهیم، حریف ممکن است فکر کند ما محتاج معامله با او هستیم، حالا هر معامله ای که باشد.
اگر اطلاعات مهم و خطری را به اشتراک بگذاریم احتمالش هست که حریف از آن بر علیه ما استفاده کند.
بهتر است در مذاکره از قبل تحلیل و بررسی کنیم که مزیت ها و مضرات به اشتراک گذاری اطلاعات چگونه است چون با این کار می توانیم به سناریوی مذاکره ای نزدیک شویم که با آن احساس امنیت و اطمینان می کنیم.
نباید صبر کنیم تا اول حریف دهان باز کند.
مزیت به اشتراک گذاری اطلاعات در حین مذاکره به خوبی سند شده است.
بخاطر قانون مقابله به مثل، حریف دوست دارد هرچه به او می گوییم و شبیه اطلاعات خودش هست را به خوبی بپذیرد و اطلاعات مشابهش را با ما به اشتراک بگذارد.
بطور کلی باید برای بیان اطلاعاتمان در مورد هدف های مذاکره احساس راحتی کنیم همانطور که ارجحیت هایمان پیش تر از سختی ها می آید. این بدان معنا نیست که اگر ۵ موضوع بر سر میز مذاکره اس، باید بگوییم فقط به دو تا از آنها علاقه داریم. بهتر است نشان دهیم که همه آنها برای ما مهم هستند اما می توانیم سرمایه بیشتر و زمان بیشتری روی آن دو موضوع که برای ما خاص ترند بگذاریم.
درباره علی بهرام پور
من علی بهرام پور، نویسنده، مدرس و مربی اصول و فنون مذاکره هستم و قصد دارم در این وبسایت مطالب کاربردی و مورد نیاز را که در سالیان فعالیتم در بلاروس و ترکیه و ایران عزیز بدست آوردم را به اشتراک بگذارم.
نوشته های بیشتر از علی بهرام پور
دیدگاهتان را بنویسید
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید