چگونه از طریق زبان بدن ارتباط برقرار کنیم
چگونه از طریق زبان بدن ارتباط برقرار کنیم
در این مقاله به چگونه از طریق زبان بدن ارتباط برقرار کنیم می پردازیم که ترجمه مقاله ای با عنوان How We Communicate Through Body Language می باشد
به عنوان کسی که تا کنون برای نشان دادن کسی از انگشتش استفاده می کرده،
می توانم بگویم که ارتباط غیر کلامی بسیار واضح و آگاهانه است.
اما گاهی وقتی دیگران می گویند”اینجوری نگاهم نکن”، و شما جواب می دهید”چجوری نگاهت نکنم؟”،
ماهیت احساس اعتماد به نفسی را که پنهان کرده اید، خوب می دانید.
مثلاً دور لبتان را می لیسید تا نشان دهید که غذایی که هسرتان پخته خیلی لذیذ است،
اما ممکن است باز هم کسی بپرسد
“چی؟ ازش خوشت نیامد؟”
دانشمندان اهمیت زیادی برای ظرفیت انسان و زبانی که با آن حرف می زند، قائلند.
اما ما ارتباط غیر کلامی را هم موازی با این زبان داریم که دقیق تر از کلمات به زبان آورده شده اند و گاهی در پیوند با آنها می باشند.
اگر نگوییم همه، وقتی بیشتر علائم غیر کلامی و خوانش این علائم به شکل اتوماتیک و خارج از آگاهی کنجکاوانه ی ما و بدون کنترل انجام می گیرد،
و فقط سرنخ هایی غیر کلامی دارد، می توانیم با حجم زیادی ازاطلاعات درباره ی خودمان و وضعیت ذهنی و روحیمان سروکار داشته باشیم.
ژست هایی که می گیریم،
موقعیتی که بدنمان را در آن حفظ می کنیم،
حالت صورت و کیفیت غیرکلامی حرف زدنمان همگی دیدگاهمان را نشان می دهند.
ارتباط غیرکلامی زبان اجتماعی را می سازد که به شیوه هایی بسیار غنی تر و اساسی تر از کلمات و حرف هایمان است.
حسگرهای غیر کلامی ما آنقدر قدرتمند هستند که فقط حرکت هایی را با زبان بدن مرتبط می دانند،
که منهای حرکت واقعی بدن است و به حد کافی در بدنمان وجود دارد
که توانایی دریافت دقیق حرکت ها را به ما بدهد.
دوره غیر حضوری مذاکره تلفنی را از دست ندهید
برای مثال محققان ویدئو کلیپ هایی از شرکت کنندگانی گرفته اند که چراغ های بسیار کوچکی را به قسمت های کلیدی بدنشان متصل کرده بودند.
در این تحقیقات، وقتی شرکت کنندگان بی حرکت ایستاده اند، حسگرها حس مجموعه ی بی معنایی از نقاط را نشان دادند.
اما وقتی تکان خوردند، مشاهده کنندگان توانستند حجم زیادی از اطلاعات را از چراغ های در حال حرکت دریافت کنند.
آنها توانستند روی جنسیت، و حتی هویت افرادی که می شناختند، فقط از منظر خود قضاوت کنند.
وقتی شرکت کنندگان بازیگر، مقلو و یا رقصنده بودند، و از آنها خواسته می شد که به شیوه ای حرکت کنند که احساسات اصلی را نشان دهد، مشاهده کنندگان مشکلی در تفکیک شکل این احساسات نداشتند.
ما بطور روتین در مبادله های غیر کلامی شرکت می کنیم و چه بسا گاهی خودمان از کاری که داریم انجام می دهیم، آگاه نیستیم.
برای مثال، در تماس با جنس مخالف، شرط می بندم که در سینمای منهتن اگر یک نظر سنج مرد به پسرهایی که صف بسته اند تا بلیط بخرند، نزدیک شود، تعداد کمی از افراد توی صف از حضور ناظر در کنارشان احساس ناخوشایند و تهدید شدن پیدا می کنند.
هین اتفاق را در یک آخر هفته ی پاییزی در یک محله ی متوسط در منهتن در نظر بگیرید.
همه ی کسانی که به شما نزدیک می شوند، زوج هستند و توی صف منتظرند تا بلیط سینما بخرند.
این آزمایش در دو تیم کار کرد.
اعضای یک تیم از فاصله ی کوتاه مشاهده شدند و در تیم دیگر به زنان در این زوج ها نزدیک می شد و از آنها می پرسید که آیا دوست دارند به چند سوال نظر سنجی جواب دهند.
از بعضی زنان سوالاتی خنثی پرسیده می شد، مثل “شهر مورد علاقه تان کدام است و چرا؟”
مقاله مذاکره را مشاهده کنید
از بقیه سوالاتی شخصی مثل “خجالت آورترین خاطره ی کودکیتان چیست؟” پرسیده شد.
محققان امتحان کردند که آیا این سوالات شخصی تر رابطه شان را با دوست پسرشان بیشتر تهدید می کند
و یا حس نزدیکی بیشتر به آنها می دهد.
دوست پسرها چه پاسخی دادند؟
برخلاف بابون نر که وقتی دید نر دیگری توی گروه به جفت ماده اش خیلی نزدیک شده، شروع به جنگیدن با او کرد، دوست پسرها هیچ رفتار پرخاشگرانه ای از خود نشان ندادند.
آنها فقط سرنخ های غیر کلامی خاصی ازخود نشان دادند.
دانشمندان دریافته اند که وقتی مصاحبه کنندگان تهدید آمیز رفتار نکنند، چه مرد سوال شخصی بپرسد و چه زن،
مردها در زوج ها هم به او پاسخ می دهند.
اما اگر مصاحبه کننده مردی باشد که سوالات شخصی می پرسد، دوست پسرها با سرنخ های غیر کلامی سعی می کنند ارتباطشان را با زنان یادآور شوند.
مثلاً به شریکشان نزدیک تر می شوند و وقتی او دارد با مردهای دیگر حرف می زند، به چشم های او نگاه می کنند.
بی تردید مردان بطور ناخودآگاه نیاز به دفاع از رابطه شان در مقابل مصاحبه کننده ی مودب را پیدا می کنند،
اما حتی اگر لحظه ای حس دفاعی بابون در آنها پیدا شود،
به شیوه های شخصی و نهفته ی درونی و مردانه واکنش نشان می دهند.
یکی از عجیب ترین اشکال ارتباط غیر کلامی روشی است که بطور اتوماتیک زمانی را صرف نگاه کردن به چشمان شخص دیگری می کنیم
تا موقعیت اجتماعی نسبیمان را نشان دهیم.
این کار غیر عمدی به نظر می رسد، چون برخی افراد دوست دارند که به چشمان دیگران نگاه کنند،
درحالیکه برخی دیگر تمایل دارند وقتی با مدیرشان و یا کسی که یک بسته خوراک مرغ را توی خواروبارفروشی توی کیفشان انداخته، حرف می زنند،
همیشه به جای دیگری نگاه کنند.
مقاله زبان بدن را از دست ندهید
پس چطور می توانیم زل زدن را به برتری اجتماعی ربط بدهیم؟
در کل ما تمایل نداریم به کسی که دارد حرف می زند، زل بزنیم.
اما وقتی قرار است در نقش شنونده و سخنران رفتارمان را تنظیم کنیم،
باید به شخص سخنگو نگاه کنیم.
روانشناسان می توانند رفتار را با یک سنجش تک کمیتی دسته بندی کنند
و داده هایی که با استفاده از این سنجش ها می سازند، بسیار قابل توجه است.
در اینجا نشان می دهیم که این روش چطور کار می کند:
درصد زمان هایی را که هنگام صحبت کردن با کسی به چشم هایش نگاه می کنید، حساب کنید
و آن را به درصد زمان هایی که هنگام حرف زدن او، به چشم هایش نگاه می کنید، تقسیم کنید.
برای مثال،
اگر مهم نیست که چه کسی دارد حرف می زند، این درصد زمانی ها یکی است و نسبتشان یک می شود.
اما اگر هنگام حرف زدنتان بیشتر از هنگام شنیدن به او نگاه کرده اید، این نسبت کمتر از یک می شود
و اگر هنگام حرف زدن کمتر از شنیدن به او نگاه کنید، نسبت بیشتر از یک است.
روانشناسان کشف کرده اند که این مقدار، یک آمار آشکار کننده است.
و به آن نسبت برتری بصری می گویند.
این نسبت، موقعیت شما را در سلسله مراتب برتری اجتماعی نسبت به شریک مکالمه تان نشان می دهد.
نسبت برتری بصری نزدیک به یک یا بزرگتر، مشخصه ی افرادی است که برتری اجتماعی نسبتاً بالایی دارند.
نسبت برتری بصری کمتر از یک مشخصه ی پایین بودن سلسله مراتب برتری است.
بعبارت دیگر،
اگر نسبت برتری بصری شما یک یا بیشتر باشد، شاید شما یک رئیس باشید.
اگر حدود ۰.۶ باشد، شاید زیر دست باشید.
ذهن ناخودآگاه ما را به سرویس های عجیب زیادی مجهز می کند و شاهکارهای زیادی انجام می دهد.
مقاله زبان بدن را مشاهده کنید
اما این یک مورد کمک زیادی به ما نمی کند.
آنچه درباره ی داده ها بسیار ارزشمند است، فقط نوع زل زدن به دیگران و یا سلسله مراتب های موقعیتی نیست، و در این باره باید دقت زیادی بکنیم.
در اینجا نمونه ای از داده ها آورده شده است:
هنگام صحبت کردن با همدیگر، کارمندان ROTC نسبت ۱.۰۶ را نشان دادند،
درحالیکه کاردان های همانجا هنگام صحبت کردن با کارمندان نسبت ۰.۶۱ را نشان دادند.
و فارغ التحصیلان یک رشته ی روانشناسی مقدماتی هنگام صحبت کردن با کسی که دیپلم دبیرستانش را گرفته
و قصد ندارد به دانشگاه برود،
نسبت ۰.۹۲ را نشان دادند.
درحالیکه ۰.۵۹ را هنگام صحبت کردن با یک دانشجوی محترم شیمی که در دانشکده ی پزشکی پذیرفته شده، نشان دادند.
مردان متخصصی که با زنان درباره ی حوزه ی خود صحبت می کردند، نسبت ۰.۹۸ را نشان دادند
و وقتی با آنها درباره ی موضوعات زنانه حرف می زدند، این نسبت به ۰.۶۱ رسید.
کارشناسان زن در صحبت کردن با مردان غیر کارشناس نسبت ۱.۰۴ و زنان غیر کارشناس در صحبت کردن با مردان کارشناس نسبت ۰.۵۴ را نشان دادند.
همه ی این مطالعات در آمریکا انجام شد.
شاید این اعداد در هر فرهنگی فرق کند، اما این پدیده زیاد فرق ندارد.
در هر فرهنگی که باشید، وقتی افراد ناخودآگاه این علائم را شناسایی می کنند، با نگاه آگاهانه و یا نگاه کردن به دیگران در یک مکالمه، احساستان را تنظیم می کنید.
برای مثال،
در یک کار، هنگام حرف زدن با رئیستان، یا مذاکره بر سر یک معامله ی تجاری، فرستادن سطح خاصی از علائم مفید است،
اما میزانش به شرایط بستگی دارد.
در یک مصاحبه ی شغلی، اگر در آن کار نیاز به رهبری وجود داشته باشد، نشان دادن حالت تسلیم زیاد راهکار بدی است.
مقاله آموزش مذاکره را از دست ندهید
اما اگر مصاحبه کننده خیلی نامطمئن به نظر برسد، نمایش خوشایند حس تسلیم پذیری شاید بد نباشد و نظر او را نسبت به شما تعدیل کند.
یک نماینده ی بسیار موفق هالیوود که می شناسمش، یک بار به من گفت برخی نکات را فقط توی مذاکرات تلفنی می گوید که در این حالت نیازی به تماس چشمی با طرف مقابل نیست.
تا زمانی که بچه ها به سن مدرسه برسند،
برایشان تقویم های اجتماعی ای وجود دارد که درآن برخی دارند وقتشان را صرف توپ بازی روی پشت بام می کنند.
یکی از عوامل اصلی، حتی در سنین اولیه ی زندگی ایجاد حس های ناشی از سرنخ های غیر کلامی در بچه هاست.
برای مثال،
در یک تحقیق روی ۶۰ بچه ی مهد کودکی،
از بچه ها خواسته شد تا مشخص کنند که سر کلاس قصه، گیم بازی، و یا کار با رنگ و نقاشی کدامیک از همکلاسی هایشان را دوست دارند که کنارشان بنشیند.
بعد آنها را ازنظر توانایی نامگذاری احساسات در ۱۲ عکس از بزرگترها و بچه ها با حالات مختلف صورت، داوری شدند.
دو سنجش بکار رفت.
مقاله پوکر فیس را از دست ندهید
محققان دریافتند که انطباقی قوی بین محبوبیت بچه ها و تواناییشان در خواندن احساسات دیگران وجود دارد.
در بزرگسالان، توانایی غیر کلامی در زندگی شخصی و تجاری مزایایی دارد و نقش مهمی در درک گرمی، اعتبار و قدرت متقاعد کنندگی دیگران ایفا می کند.
از آنجاییکه بیشتر بخش های زبان بدن هنوز تحت مطالعه و بررسی قرار نگرفته، اجماع عمومی این است که بازوهای تا شده یعنی به کسی نزدیک شده اید که چیزی به او بگویید.
و اگر دوست داشته باشید چیزی بشنوید، از یک وضعیت بدنی باز استفاده می کنید و حتی ممکن است کمی به جلو خم شوید.
حرکت دادن شانه ها به جلو نفرت، نا امیدی و ترس را نشان می دهد
و فاصله گرفتن زیاد از کسی هنگام صحبت کردن علامت وضعیت اجتماعی پایین است.
شاید این تفاوت ها گاهی اثر کمی روی درک مردم از شما بگذارند،
اما شناخت سرنخ های غیر کلامی یعنی می توانید از سرنخ های آگاهانه در برقراری ارتباط استفاده کنید،
در غیر اینصورت فقط علائم ناخودآگاهتان مد نظر قرار می گیرند.
در این مقاله به چگونه از طریق زبان بدن ارتباط برقرار کنیم پرداختیم.
درباره علی بهرام پور
من علی بهرام پور، نویسنده، مدرس و مربی اصول و فنون مذاکره هستم و قصد دارم در این وبسایت مطالب کاربردی و مورد نیاز را که در سالیان فعالیتم در بلاروس و ترکیه و ایران عزیز بدست آوردم را به اشتراک بگذارم.
نوشته های بیشتر از علی بهرام پورمطالب زیر را حتما مطالعه کنید
2 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید
با سلام
ممنون از مقاله ای که در رابطه با زبان بدن و راه های ارتباط برقرار کردن مطرح کردید
ممنون استاد استفاده کردم امیدوارم همیشه موفق و پییروز باشید